Pismo, druk, reprezentacja cyfrowa to reprezentacja wiedzy o świecie z wykorzystaniem form wizualnych (wizualny, czyli postrzegalny za pomocą wzroku), które łączy wykorzystanie sztucznego systemu znakowego, skonstruowanego przez ludzkość.
Jak stwierdza A. Morawińska „Od prehistorycznych rysunków naskalnych i sztuki australijskich aborygenów po zapis obrazów z elektronowego mikroskopu wizualizacja była sposobem ujmowania, rozumienia i przekazywania wiedzy. Dziś w dobie kultury wizualnej to, co nie jest obrazem w ogóle ma byt wątpliwy".
Z kolei, cytując twórców portalu www.draw.org.pl, wizualizację wiedzy można określić jako „desygnat wszystkich graficznych znaczeń, które mogą być użyte do konstruowania i transferu zmierzającego do kompleksowego i dogłębnego zrozumienia”. W procesie konstruowania graficznych znaczeń wykorzystywane są następujące metody:
Poza zwykłym transferem faktów wizualizacja wiedzy umożliwia także przekaz istoty rzeczy, doświadczeń, wartości, oczekiwań, perspektyw, opinii i przewidywań. W procesie wizualizacji wiedzy wyzwala się aktywność w przedstawianiu wiedzy i motywowaniu do operowania obrazem. Zatem, wizualizacja wiedzy pomaga w:
Wizualizacja wiedzy odgrywa także ogromne znaczenie w komunikacji, w której przekaz komunikatu między nadawcą a odbiorcą następuje w formie wizualnej przy pomocy odpowiednich środków – tzw. mediów (np. prasy, książki, plakatu, telewizji, Internetu, prezentacji multimedialnej i innych). Komunikacja wizualna zasadniczo bazuje na takich elementach wyrazu jak: ilustracja, fotografia, typografia, infografika, film czy animacja. Za pomocą obrazu, popartego tekstem można skuteczniej oddziaływać na odbiorcę komunikatu.